Η αφαλάτωση του θαλασσινού νερού ήταν ένα όνειρο που επιδιώκουν οι άνθρωποι εδώ και εκατοντάδες χρόνια, και υπήρξαν ιστορίες και θρύλοι για την αφαίρεση του αλατιού από το θαλασσινό νερό στην αρχαιότητα. Η μεγάλης κλίμακας εφαρμογή της τεχνολογίας αφαλάτωσης θαλασσινού νερού ξεκίνησε στην άνυδρη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά δεν περιορίζεται σε αυτήν την περιοχή. Λόγω του ότι πάνω από το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικεί σε απόσταση 120 χιλιομέτρων από τον ωκεανό, η τεχνολογία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού έχει εφαρμοστεί γρήγορα σε πολλές χώρες και περιοχές εκτός της Μέσης Ανατολής τα τελευταία 20 χρόνια.

Αλλά μόλις τον 16ο αιώνα οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν προσπάθειες για να εξάγουν γλυκό νερό από το θαλασσινό νερό. Εκείνη την εποχή, οι Ευρωπαίοι εξερευνητές χρησιμοποιούσαν το τζάκι του πλοίου για να βράσουν θαλασσινό νερό για να παράγουν γλυκό νερό κατά τη διάρκεια των μεγάλων ταξιδιών τους. Η θέρμανση του θαλασσινού νερού για την παραγωγή υδρατμών, η ψύξη και η συμπύκνωση για την απόκτηση καθαρού νερού είναι μια καθημερινή εμπειρία και η αρχή της τεχνολογίας αφαλάτωσης θαλασσινού νερού.

Η σύγχρονη αφαλάτωση θαλασσινού νερού αναπτύχθηκε μόνο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, λόγω της έντονης ανάπτυξης του πετρελαίου από το διεθνές κεφάλαιο στη Μέση Ανατολή, η οικονομία της περιοχής αναπτύχθηκε ραγδαία και ο πληθυσμός της αυξήθηκε ραγδαία. Η ζήτηση για πόρους γλυκού νερού σε αυτή την αρχικά άνυδρη περιοχή συνέχισε να αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Η μοναδική γεωγραφική θέση και οι κλιματικές συνθήκες της Μέσης Ανατολής, σε συνδυασμό με τους άφθονους ενεργειακούς πόρους της, έχουν κάνει την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού πρακτική επιλογή για την επίλυση του προβλήματος της έλλειψης πόρων γλυκού νερού στην περιοχή και έχουν θέσει απαιτήσεις για εξοπλισμό αφαλάτωσης θαλασσινού νερού μεγάλης κλίμακας .

Από τη δεκαετία του 1950, η τεχνολογία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού έχει επιταχύνει την ανάπτυξή της με την όξυνση της κρίσης των υδάτινων πόρων. Ανάμεσα σε περισσότερες από 20 τεχνολογίες αφαλάτωσης που έχουν αναπτυχθεί, η απόσταξη, η ηλεκτροδιάλυση και η αντίστροφη όσμωση έχουν φτάσει στο επίπεδο παραγωγής βιομηχανικής κλίμακας και χρησιμοποιούνται ευρέως σε όλο τον κόσμο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, εμφανίστηκε η τεχνολογία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού με ταχεία εξάτμιση πολλαπλών σταδίων και η σύγχρονη βιομηχανία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού εισήλθε σε μια ταχέως αναπτυσσόμενη εποχή.

Υπάρχουν περισσότερες από 20 παγκόσμιες τεχνολογίες αφαλάτωσης θαλασσινού νερού, όπως αντίστροφη όσμωση, χαμηλή πολλαπλή απόδοση, εξάτμιση πολλαπλών σταδίων flash, ηλεκτροδιάλυση, απόσταξη ατμού υπό πίεση, εξάτμιση σημείου δρόσου, συμπαραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, συμπαραγωγή θερμού φιλμ και χρήση πυρηνικής ενέργειας, ηλιακής ενέργειας. αιολική ενέργεια, τεχνολογίες αφαλάτωσης θαλασσινού νερού παλιρροϊκής ενέργειας, καθώς και πολλαπλές διεργασίες προεπεξεργασίας και μετά την επεξεργασία, όπως η μικροδιήθηση, η υπερδιήθηση και η νανοδιήθηση.

Από μια ευρεία σκοπιά ταξινόμησης, μπορεί να χωριστεί κυρίως σε δύο κατηγορίες: απόσταξη (θερμική μέθοδος) και μέθοδος μεμβράνης. Μεταξύ αυτών, η απόσταξη χαμηλών πολλαπλών αποτελεσμάτων, η εξάτμιση φλας πολλαπλών σταδίων και η μέθοδος μεμβράνης αντίστροφης όσμωσης είναι οι κύριες τεχνολογίες παγκοσμίως. Σε γενικές γραμμές, η χαμηλή πολλαπλή απόδοση έχει τα πλεονεκτήματα της εξοικονόμησης ενέργειας, των χαμηλών απαιτήσεων για προεπεξεργασία θαλασσινού νερού και της υψηλής ποιότητας αφαλατωμένου νερού. Η μέθοδος μεμβράνης αντίστροφης όσμωσης έχει τα πλεονεκτήματα της χαμηλής επένδυσης και της χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας, αλλά απαιτεί υψηλές απαιτήσεις για προεπεξεργασία θαλασσινού νερού. Η μέθοδος εξάτμισης φλας πολλαπλών σταδίων έχει πλεονεκτήματα όπως ώριμη τεχνολογία, αξιόπιστη λειτουργία και μεγάλη απόδοση συσκευής, αλλά έχει υψηλή κατανάλωση ενέργειας. Γενικά πιστεύεται ότι οι μέθοδοι απόσταξης χαμηλής απόδοσης και μεμβράνης αντίστροφης όσμωσης είναι οι μελλοντικές κατευθύνσεις.