Η αφαλάτωση θαλασσινού νερού αποτελεί ένα όνειρο που επιδιώκουν οι άνθρωποι εδώ και εκατοντάδες χρόνια και υπάρχουν ιστορίες και θρύλοι για την αφαίρεση αλατιού από το θαλασσινό νερό στην αρχαιότητα. Η εφαρμογή της τεχνολογίας αφαλάτωσης θαλασσινού νερού σε μεγάλη κλίμακα ξεκίνησε στην άνυδρη περιοχή της Μέσης Ανατολής, αλλά δεν περιορίζεται σε αυτήν την περιοχή. Λόγω του ότι πάνω από το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού κατοικεί σε ακτίνα 120 χιλιομέτρων από τον ωκεανό, η τεχνολογία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού έχει εφαρμοστεί ραγδαία σε πολλές χώρες και περιοχές εκτός της Μέσης Ανατολής τα τελευταία 20 χρόνια.

Αλλά μόλις τον 16ο αιώνα άρχισαν οι προσπάθειες εξαγωγής γλυκού νερού από το θαλασσινό νερό. Εκείνη την εποχή, οι Ευρωπαίοι εξερευνητές χρησιμοποιούσαν το τζάκι του πλοίου για να βράσουν θαλασσινό νερό και να παράγουν γλυκό νερό κατά τη διάρκεια των μεγάλων ταξιδιών τους. Η θέρμανση του θαλασσινού νερού για την παραγωγή υδρατμών, η ψύξη και η συμπύκνωση για την απόκτηση καθαρού νερού είναι μια καθημερινή εμπειρία και η αρχή της τεχνολογίας αφαλάτωσης θαλασσινού νερού.

Η σύγχρονη αφαλάτωση θαλασσινού νερού αναπτύχθηκε μόνο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, λόγω της έντονης ανάπτυξης πετρελαίου από το διεθνές κεφάλαιο στη Μέση Ανατολή, η οικονομία της περιοχής αναπτύχθηκε ραγδαία και ο πληθυσμός της αυξήθηκε ραγδαία. Η ζήτηση για πόρους γλυκού νερού σε αυτήν την αρχικά άνυδρη περιοχή συνέχισε να αυξάνεται μέρα με τη μέρα. Η μοναδική γεωγραφική θέση και οι κλιματικές συνθήκες της Μέσης Ανατολής, σε συνδυασμό με τους άφθονους ενεργειακούς πόρους της, έχουν καταστήσει την αφαλάτωση θαλασσινού νερού μια πρακτική επιλογή για την επίλυση του προβλήματος της έλλειψης πόρων γλυκού νερού στην περιοχή και έχουν θέσει απαιτήσεις για εξοπλισμό αφαλάτωσης θαλασσινού νερού μεγάλης κλίμακας.

Από τη δεκαετία του 1950, η τεχνολογία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού έχει επιταχύνει την ανάπτυξή της με την εντατικοποίηση της κρίσης των υδάτινων πόρων. Μεταξύ των περισσότερων από 20 τεχνολογιών αφαλάτωσης που έχουν αναπτυχθεί, η απόσταξη, η ηλεκτροδιάλυση και η αντίστροφη όσμωση έχουν φτάσει όλες στο επίπεδο της βιομηχανικής παραγωγής και χρησιμοποιούνται ευρέως σε όλο τον κόσμο.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, εμφανίστηκε η τεχνολογία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού με εξάτμιση πολλαπλών σταδίων και η σύγχρονη βιομηχανία αφαλάτωσης θαλασσινού νερού εισήλθε σε μια ταχέως αναπτυσσόμενη εποχή.

Υπάρχουν πάνω από 20 παγκόσμιες τεχνολογίες αφαλάτωσης θαλασσινού νερού, όπως η αντίστροφη όσμωση, η χαμηλή πολλαπλή απόδοση, η εξάτμιση πολλαπλών σταδίων με στιγμιαία έκπλυση, η ηλεκτροδιάλυση, η απόσταξη ατμού υπό πίεση, η εξάτμιση σημείου δρόσου, η συμπαραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας, η συμπαραγωγή θερμής μεμβράνης και η χρήση πυρηνικής ενέργειας, ηλιακής ενέργειας, αιολικής ενέργειας, τεχνολογιών αφαλάτωσης θαλασσινού νερού με παλιρροιακή ενέργεια, καθώς και πολλαπλές διεργασίες προεπεξεργασίας και μετεπεξεργασίας όπως η μικροδιήθηση, η υπερδιήθηση και η νανοδιήθηση.

Από μια ευρεία άποψη ταξινόμησης, μπορεί να χωριστεί κυρίως σε δύο κατηγορίες: απόσταξη (θερμική μέθοδος) και μέθοδος μεμβράνης. Μεταξύ αυτών, η χαμηλή πολλαπλή απόσταξη, η εξάτμιση flash πολλαπλών σταδίων και η μέθοδος μεμβράνης αντίστροφης όσμωσης είναι οι κυρίαρχες τεχνολογίες παγκοσμίως. Γενικά, η χαμηλή πολλαπλή απόδοση έχει τα πλεονεκτήματα της εξοικονόμησης ενέργειας, των χαμηλών απαιτήσεων για προεπεξεργασία θαλασσινού νερού και της υψηλής ποιότητας αφαλατωμένου νερού. Η μέθοδος μεμβράνης αντίστροφης όσμωσης έχει τα πλεονεκτήματα της χαμηλής επένδυσης και της χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας, αλλά απαιτεί υψηλές απαιτήσεις για προεπεξεργασία θαλασσινού νερού. Η μέθοδος flash εξάτμισης πολλαπλών σταδίων έχει πλεονεκτήματα όπως η ώριμη τεχνολογία, η αξιόπιστη λειτουργία και η μεγάλη απόδοση της συσκευής, αλλά έχει υψηλή κατανάλωση ενέργειας. Πιστεύεται γενικά ότι η απόσταξη χαμηλής απόδοσης και οι μέθοδοι μεμβράνης αντίστροφης όσμωσης είναι οι μελλοντικές κατευθύνσεις.